Yalanmış sevgili okur.
Bir akrep olarak tarihimin en melankolik günlerinden geçiyorum.
Kendimi dağlara taşlara vurup meczup olmama ramak kaldı.
Bir takım Furkansal hadiseler sayesinde, dur etme eyleme, diyebiliyorum içime oturan öküze. İşte sevmek dedikleri de böyle günler için var...
Dün yağmura yakalandım. Bir ıslandım ki, iç organlarım dahi suya doydular zannediyorum. Bir aralık "Ulan Ayşegül, yağmuru severimli romantik şiirler yazarken hiç sövmüyordun şu mübareğin indiği bulutlara.Şimdi ıslanıp, çamura bulanıp, kedi enikleri gibi koşarken yağmur pek de sevimli gelmedi sana, ha, ne dersin?" dedim kendime. Demek ki neymiş, bazılarını uzaktan sevmek aşkların en güzeliymiş. :,)
Bugün tüm zamanların en uzun süren stajını sonlandırmak ve neticelendirmek adına başkanla konuşmaya gideceğim.Bu bunalım hali o sebeple içime oturmuş olabilir.
Sonucu buraya da yazarım.
Sağlıcakla...
İMZA: HEM İŞSİZ,HEM UMUTSUZ
